Hvíldu vel...

Svefninn laðar, líður hjá mér.
Lífið sem ég ann ég lifað hef.
Fólk og furðuverur
hugann baðar andann hvílir.
Lokbrám mínum læsi uns
vakna endurnærður

Það er sumt sem maður saknar
vöku megin við.
Leggst út af á mér slokknar.
Svíf um önnur svið
í svefnrofunum finn ég
sofa lengur vil.
Þí ég veit að ef ég vakna upp
finn ég aftur til.

Svefninn langi laðar til sín
lokakafla ævi skeiðs.
Hinsta andardráttinn.
Andinn yfirgefur húsið
hefur sig til himna
við hliðið bíður drottinn.