Djamm?? hvað er það nú...

Það er aldeilis kjafturinn á Gunnfríði. Þori ekki öðru en að blogga fyrst að ofurbloggarinn sjálfur finnur tilefni til að kvarta...
En ég er öll að hressast. Fór í vinnunna í dag og var svo velkomin. Hef aldrei áður fengið jafn góðar viðtökur í vinnunni held ég barasta, þær voru svo fegnar að fá mig aftur. Kláraði daginn einmitt á fundi um það hvert við eigum að fara á árshátið í vor. Held það sé komin niðurstaða í málið, hlakka ekkert smá til. Var svo líka nógu hress til að kíkja í 95 ára afmæli til Betu ömmu. Við Atli fórum í keppni um hvort okkar þekkti færri. Við vitum því miður ekki ennþá hver Maggi sem var að vinna með Villa tilla er. Nema það að hann er jú tengdapabbi Þórdísar. Það hjálpaði ekkert að útskýra að hann þekkti einhvern (Dódó eða Tótó eða whatever) sem hafði búið í Engjabergi. Þarf alveg að læra það að hætta að spurja þegar þær systur komast í ham að tala um gamla Hafnfirðinga. Svo sagði Sigrún mér að ég og Katla þyrftum bara að hittast og ræða okkar sjúkrasögu (semsagt frænka mín, þremenningar) þar sem hún og pabbi eru búin að komast að því að okkar sjúkrasaga er hrikalega lík, þannig að næst á dagskrá er að láta lækni skoða B12 vítamínframleiðsluna hjá mér. Katla þarf víst að fá sprautur við því og mamma sagði að ég þyrfti nú endilega að láta athuga það. Það er semsagt stórfjölskyldan sem á við gallblöðruvandamál að stríða.
Svo skelltum við mæðgurnar okkur í bæinn. Hún náði að klára jólagjafirnar sínar, dugnaðurinn alltaf í okkur. Þannig að núna er ég búin að fara of oft í bæinn og með flestum í fjölskyldunni held ég bara. Við Gagga búnar að skella okkur tvisvar sinnum saman í bæinn þar sem við keyptum seríu sem var drasl sem var afgreidd af vitlausasta afgreiðslumanni sem við höfum hitt!

Annars er aðalmálið að ég er víst að fara á eitthvað djamm á föstudaginn. Hafið þið heyrt eitthvað af því?? Annars veit ég hvernig barþjónninn okkar verður klæddur, ef einhver hefur áhuga á að klæðast í stíl. Þið vitið svona eins og í A knights tale. Nema það að þið eruð ekki prinsessur og það er bannað að fara með honum inn á klósett.
Svo ætla ég að komast í jólaskap um leið og þessi vindur hættir, já og rigningin. Haldiði að það takist ekki alveg á þessu ári? Er þetta ekki bara komið gott í bili? Og svo þarf líka að commenta fyrst maður heimtar blogg...

Sambandið farið í ruslið

Já gott fólk, það fór bara beint í ruslið.
Rúmlega 11 mánaða sambandi lokið. Eftir að hafa boðið nokkrum að taka við jukkunni minni ákvað ég bara að henda henni í ruslið. Fékk hana í byrjun ársins, þannig að ég held að ég hafi farið fram úr björtustu vonum.
Annars er ég búin að ákveða að ég skil lækna bara ekki neitt. Þegar ég loksins fór heim af spítalanum var bæði læknirinn minn og hjúkkan búin að segja mér að ég ætti að koma í tékk aftur eftir 2 vikur og svo ómskoðun eftir áramót. Röntgenlæknirinn vill eitthvað skoða lifrina í mér betur. Vona bara að það komi allt gott út úr því, en allavega. Fékk símtal frá röntgendeildinni í gær og þá átti ég víst tímahjá þeim í ómskoðun í gærmorgun, sem ég mætti ekki í, what!! Enginn búinn að segja mér frá því, þannig að þær ákváðu bara að fresta tímanum um einn dag, og minntu mig svo á hvenær segulómunin mín er. Uhhh, vissi ekki einu sinni að ég ætti að fara í svoleiðis skoðun. Ég í mínu sakleysi spyr bara hvort að ég geti farið í ómskoðun svona stuttu eftir aðgerð, þegar ég væri ennþá aum og svona, sérstaklega þegar mér var tilkynnt að ég ætti bara að fara í þetta eftir áramót. Það stóð víst á einhverri beiðni að ég hefði beðið um að klára þetta í desember út af afsláttarkortinu. Sem ég á ekki einu sinni. Þannig að ég bara spurði hvort að ég mætti ekki bara fara í báðar rannsóknirnar eftir áramót, og þær redduðu því bara fyrir mig. Þannig að ég verð væntanlega komin með afsláttarkort strax í fyrstu vikunni á næsta ári, damn, og ég sem gerði svo mikið grín að Víði í fyrra af því hann var svo snöggur að fá sitt kort.
En annars er ég öll að koma til. Ekki jafn aum og ég var fyrst. Er farin að geta staðið upp sjálf, sjibbý! En mjög gott að eiga svona góðar byrgðir af læknadópi :) Bara verst hvað mig klæjar svakalega undir plástrunum mínum, ohh langar svo að klóra mér almennilega.
Annars vil ég bara óska Katrínu Sól og Möllu til hamingju með daginn, og munið svo að vera stillt og góð börnin góð svo þið fáið nú ekki kartöflu í skóinn...

Heima í afslöppun...

Jæja, núna ætla ég aðeins að segja frá veikindum mínum. Þannig að þið getið hætt að trufla Önnu mína. Annars hefðuð þið nú líka bara getað sent mér sms eða hringt.
Byrjunin var aðfaranótt fimmtudags í seinustu viku. Fékk í magann sem leiddi alveg upp í bak, hef nú oft fengið í magann en þetta var eitthvað öðruvísi þó svo ég hafi nú ekki pælt mikið í því. En ég náði að sofa svona inn á milli, þannig að þetta var ekkert of slæmt. Næsta kast kom á sunnudagsmorgun eftir baksturinn hjá Herdísi. Það stóð nú mjög stutt en þar sem ég hélt barasta að ég væri að deyja, lét ég Víði hringja eftir lækni á læknavaktinni. Hann kom og ég lýsti þessu fyrir hann og hann þreifaði á mér og greindi mig með vélindabakflæði. Ég var nú ekki alveg sammála þessum dómi því ég hef aldrei tengt svona svakalegan verk við bakflæði, en hann gaf mér lyf og ég fór bara eftir hans fyrirmælum. Þau dugðu nú ekki mikið því að aftur fékk ég kast á mánudagskvöldið. Það var ennþá verra og stóð of lengi fannst mér. Þá ákvað ég bara að fara inn á læknavakt (um klukkan 9) og hann vildi nú ekki vera að fylla mig af dópi og ákvað að senda mig inn á Fossvog. Sagði að þar væru magasérfræðingarnir, en það var nú bandvitlaust hjá honum en þau ákváðu nú að kíkja á mig. Það voru teknar blóð- og þvagprufur og blóðprufurnar voru ekki nógu góðar þannig að það var ákveðið að ég myndi gista hjá þeim og skella mér í ómskoðun strax á þriðjudagsmorgun. Það voru hækkanir í brisi og lifur og það þýðir í 90% tilvikum gallsteinar, þannig að þeir ákváðu að kíkja á það.
Á þriðjudaginn var mér rúllað í ómskoðun og þar fannst sandur í gallblöðrunni og bólgur í brisi og lifur. Það sáust engir steinar en ákveðið að senda mig yfir á Hringbraut þar sem sérfræðingarnir eru. Þannig að mín fékk að fara með sjúkrabíl á milli spítalanna. Þar var mér gefin næring í æð og haldið áfram að pota og skoða bæði blóðprufur og niðurstöðurnar úr ómskoðuninni. Þeri læknar ákváðu að leggja mig bara inn þannig að ég fór upp á 3 hæð á skurðdeild. Þá tilkynnti læknirinn mér að ef blóðprufurnar yrðu góðar og ég einkennalaus morguninn eftir myndi ég fara í aðgerð. Þannig að ég er vakin bright and early og teknar blóðprufur. (By the way, ótrúlegt hvað fólk hefur gaman af að vekja mann eeeldsnemma, bara til að taka blóðþrýsting eða eitthvað. Var alltaf vakin um 6 í fyrstu mælingar) Það voru ennþá hækkanir í brisi og lifur þannig að mér rúllað niður í segulómskoðun. Þar fór ég í öndunaræfingar inni í hólknum. Kom upp og þá kom mamma í heimsókn og mér tilkynnt að ég fengi loksins að borða! Sjibbý, var með þvílíka hungurverki... Náði að borða hálfa brauðsneið áður en hjúkka kom hlaupandi og stoppaði mig því að ég þurfti að fara aftur í segulóm. Þannig að þær myndatökur voru enduteknar og ég fékk að borða eftir það. Bara búin að vera fastandi í 2 sólarhringa. Þá kom læknirinn eftir að hafa skoðað myndirnar og tilkynnti mér að ég færi í aðgerðina á morgun. Þannig að ég yrði laus fyrir helgi. Var vakin morguninn eftir (fimmtudagur) með þær fréttir að ég færi ekki í aðgerðina aarg, enn einu sinni frestað, djöfullinn sjálfur. Ég væri að fara í sneiðmyndatöku af lifrinni og aðgerðin yrði daginn eftir. En bestu fréttirnar voru, að eftir myndatökuna mætti ég fara heim og þyrfti ekki að koma til þeirra fyrr en kl 8 í sprautu. Þannig að mamma og Sæmi skutluðu mér heim áður en þau brunuðu upp á flugvöll og ég átti tæpa 9 klukkutíma að vesenast og ég fékk að borða á meðan :) Fannst furðulegt að bæta við fleiri rannsóknum á lifur, án þess að mér var sagt af hverju þannig að þegar læknirinn kom að tala við mig fyrir aðgerðina á föstudagsmorgun spurði ég út í þetta. Hann var nú frekar hissa á að mér hefði ekki verið tilkynnt af hverju ég hafði farið í fleiri rannsóknir. En málið var að það sást einhver blettur í lifrinni og það var ákveðið að skoða það aðeins betur. Hann tilkynnti mér einnig að þetta væri væntanlega góðkynja og ég þyrfti ekki að hafa neinar áhyggjur af þessu. En loksins kom að aðgerðinni. Hún gekk alveg ótrúlega vel, hann var meira að segja að spá í að senda mig heim samdægurs. Hann ákvað einnig í leiðinni að kíkja á lifrina í mér og taka sýni ef hann sæi eitthvað. Hann sá ekkert þannig að hann heldur að bletturinn sé eitthvað inni í lifrinni. Ég vel aum eftir aðgerðina og það bætir ekki að ég sé komin með hálsbólgu, þar sem það tekur vel í kviðinn að hósta. Hjúkkan mín varaði mig líka við því að ég myndi væntanlega fá flensuna sem er að ganga. Þannig að þetta verður gott sjúkrabæli næstu vikuna.
En núna verð ég bara í afslöppun næstu vikuna, á að fara í tékk til læknisins þann 20. des og svo vill röntgenlæknirinn fá mig aftur í ómskoðun eftir áramót til að skoða lifrina ennþá betur. En við höldum bara í vonina að það komi ekkert slæmt út úr því.
Held að þetta sé bara orðið gott í bili. Þið vitið hvar ég verð næstu vikuna...